Weekendverlof (dag 37 en 38)

Wat kan normaal toch bijzonder zijn!! Ja en toen mochten we gisteren naar huis. Met een heleboel medicijnen en instructies. Maar toch zaten we al mooi op tijd in de auto en zat thuis Loekie met smart op Tessa te wachten. Tessa had de nacht ervoor ook niet al te goed geslapen. Weer last van haar benen en armen en natuurlijk ook spanning, dus was ze ook al vroeg wakker. Toen we in de auto zaten lag ze dan ook al te knikkebollen. Eenmaal thuis vonden Tessa en Loekie elkaar meteen weer, want Loekie week niet meer van haar zijde, zelfs niet als ze naar de wc moest. Wij konden heerlijk even de spullen opruimen, want Mark was nog op de voetbal. 's Middags konden we weer lekker met hem knuffelen. En 's avonds hebben we heerlijk aandacht aan hem kunnen schenken. Heerlijk!! Vanmorgen hebben we heerlijk samen kunnen ontbijten. Wel zagen we dat het Tessa allemaal heel veel energie kost. In het ziekenhuis hoef je natuurlijk maar een klein stukje naar de toilet te lopen, oftewel 2 stappen en in huis is dat toch wel een heel stuk meer. Vandaar dat ze vanmiddag ook een hele poos heeft geslapen. Maar ja toen ze vanmiddag werd, zat ze niet lekker in haar vel en begon ze dus te huilen en eigenlijk bleef ze huilen tot we in Utrecht waren. Gelukkig gaat het nu wel weer, maar de stap hier naar toe was weer erg heftig. Het afscheid nemen en natuurlijk hopen dat het maar voor een nachtje is, maar ja je weet het maar nooit, er kan altijd een knik in de kabel komen en dat weet zij maar al te goed. Maar goed zoals het er nu naar uitziet, mag ze morgen naar huis, maar er moet nog wel heel veel gedaan en geregeld worden, dus we wachten het allemaal af.