Paasweekend

Gisteren was het eerste paasdag en waren we alle vier lekker thuis. Natuurlijk was Tessa al op tijd wakker en had ze meteen honger. Dit komt natuurlijk door de dexa. Maar goed, we hadden een heerlijk ontbijt tafel klaargemaakt en we konden heerlijk met ons vieren ontbijten. Wat is dat heerlijk! Wat anders misschien zo gewoon is, is nu zo bijzonder! Daarna is Tessa even bij Cover geweest, want daar was ze nog niet weer geweest. Ook heeft ze nog even een klein rondje met opa en Loekie gelopen, Tessa dan wel is waar in de rolstoel, maar dat maakt niet uit. Heel even naar buiten. Ook dat is dan gewoon bijzonder. Gistermiddag zouden onze beste vrienden komen, Tessa wou heel graag gourmetten, dus dat hebben we dan ook heerlijk gedaan. Samen met Adri en Monique en de kids en pa en ma en de oude oma. Tessa en wij natuurlijk ook, vonden het heerlijk. Wat anders heel normaal is. Maar toch is het nu allemaal heel erg speciaal. Er zit nu altijd een stemmetje in je achterhoofd. Wat als... We moeten nu proberen zo goed en zo kwaad als het kan, proberen te genieten, genieten van het samen zijn. En vooral met mensen die je dierbaar zijn!! Als je dan een glimlach om dat mooie koppie ziet, dan smelt je. Ook Mark heeft genoten, hij heeft vooral genoten van dat we weer thuis zijn. Even samen knuffelen, even bij hem in bed liggen, gewoon het samen zijn, want nu al voor ons weer heel bijzonder is, wat voor een ander zo gewoon is. We hebben natuurlijk vorige week  zondag meegemaakt dat het zo weer anders kan zijn en daar ben je je nu zo bewust van dat je gewoon probeert te genieten van iedere minuut dat we samen zijn. Gelukkig hebben we dat gisteren dan ook in volle teuge gedaan.. Helaas moesten we vanmorgen alweer naar Zwolle voor een kuur. In die tijd dat Tessa daar lag, was ze van alles aan het bedenken om te kunnen eten. Maar hoe verder ze was met de kuur, des te minder haar eetlust werd en zelfs toen we naar huis konden was ze alleen nog maar misselijk en moe. Ze had grote plannen voor de middag, maar ze is thuis gekomen en is meteen op bed gaan liggen. Gelukkig is ze nog even lekker in slaap gevallen. Dit had haar goed gedaan. De misselijkheid was weer onder controle, maar ze was wel erg moe. Vanavond heeft ze wel weer redelijk gegeten en is ze weer op tijd naar bed gegaan. Morgen nog een dagje dexa en hopelijk is dit dan voorlopig ook de laatste. Morgen heeft ze weer een dag om bij te komen en dan moet ze een woensdag weer naar Zwolle. Zo nu hebben we jullie even weer bij gekletst. Morgen hopelijk een rustige dagje, om er dan woensdag weer vol tegen aan te gaan. Ja en hoe wij ons voelen, het is allemaal nog zo onwerkelijk, het lijkt of we in een horrorfilm terecht zijn gekomen, terwijl dit ook allemaal voor ons heel normaal is, ook zijn we alletwee nog nooit zo emotioneel een wrak geweest. Het is heel heftig allemaal. Nu zitten we natuurlijk in een traject wat voor ons heel bekend is, maar er komt ook een heel onbekend traject aan. Dit is eng, spannend, moeilijk en voornamelijk heel erg spannend. Het enigste wat we nu aan het doen zijn is overleven, op de benen blijven voor de kinderen, daar doen we het voor, maar verder, het is allemaal zo oneerlijk, zo gemeen en zo onvoorstelbaar. We zitten in een achtbaan vol met emoties, we moeten vechten en dat zullen we blijven doen, maar alleen omdat Tessa zo goed vecht en daarom vechten we mee. Maar zwaar is het wel!! Tot snel.