Naar Zwolle

Afgelopen dinsdag moesten we naar Zwolle, nadat we eindelijk weer die vervelende week achter de rug hadden, want wat was het heftig deze week. Vreselijk! Tessa had nu echt twee nachten heel erg veel pijn en ik kan je een ding vertellen, dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Veel mensen denken van de pijn is nu weg, dus kan je weer verder, maar zo gaat dat helaas niet! Als Tessa weer enigszins is hersteld, krijgen wij de klap, want het gaat je door merg en been heen, als je ziet dat je kind zoveel pijn lijdt. Gelukkig kunnen wij nu weer proberen het achter ons te laten en weer verder te kijken naar wat ze deze week allemaal gedaan heeft, want wat is het toch een kanjer, maandag heeft ze samen met Freddie geoefend om te fietsen en dinsdag middag is ze voor het eerst op de fiets naar school geweest! Wat een toppertje. Ook doet dit je pijn, want dit heeft ze een jaar lang niet gekund, wat voor anderen zo gewoon is, is voor ons zo speciaal. Toch mag ze nog niet te vaak, want er loert natuurlijk steeds een terugval en we moeten ook oppassen dat ze gaat vallen. Woensdag middag heeft ze nog even lekker gefietst met Kimberley, dit geeft haar dan ook zoveel meer vrijheid. Weer zelf iets kunnen. Verder is Tessa nog steeds druk met de fysio aan het oefenen, want er zijn nog veel dingen die we moeten blijven oefenen en er zit nog heel veel stijfheid in haar benen. Helaas wordt dit niet altijd door iedereen gezien, mensen denken snel, ze kan weer fietsen, dus ze moet op de fiets, nou zo werkt dat niet. Tuurlijk doet Tessa het harstikke goed, maar we mogen haar niet oververmoeid maken, want dan heb je kans dat haar lichaam een terugval krijgt en dat willen we heel graag niet. Ook hebben veel mensen niet door hoe pijn het doet, dat iedereen ergens heen gaan en wij altijd maar weer moeten zorgen dat Tessa er ook komt. En natuurlijk doen wij dit met alle liefde voor haar, maar het doet pijn heel veel pijn, dat jouw eigen kind niet mee kan op de fiets of dat mama of papa aanwezig moet zijn, omdat je niet weet hoe het gaat. Je wil haar alles zo graag gewoon mee laten doen, en toch worden wij weer steeds met de neus op de feiten gedrukt, bij ons is niet gewoon meer en dat zal het voorlopig ook niet meer worden. Wij kunnen niet zomaar even onbezorgd weg. We moeten aan alles denken, hebben we de rollator mee en de rolstoel, maar ook de medicijnen niet te vergeten en extra medicijnen, want straks wordt ze misselijk of misschien moeten we alles maar afblazen, want ze is vandaag toch niet erg lekker of te moe. Nee dit komt in "gewone" gezinnen niet voor, maar bij ons helaas wel!! Zo dit moest mij even van het hart, want mensen kunnen je soms heel erg diep raken met bepaalde opmerkingen! Nu even terug op afgelopen dinsdag. We hadden een andere arts, want onze dokter was ziek. Maar deze dokter kenden we gelukkig al en die keek Tessa dan ook van top tot teen helemaal na. Gelukkkig zag het er lichamelijk heel goed uit en de bloedwaardes waren ook erg mooi, alleen de leuko's waren net kantje boord. Ze zijn twee, maar mogen ook niet lager. Maar goed het betekende wel Tessa is weer goed gekeurd voor twee weken. Vandaag laatste dag school en dan lekker vakantie. Zijn ze er echt aan toe. We gaan er een lekkere ontspannende vakantie van maken! Met Mark gaat het momenteel redelijk, hij heeft er heel veel aan geleden dat Tessa zoveel pijn heeft gehad en dat brengt voor hem de nodige spanningen en verdriet mee. Maar gelukkig gaat het nu weer iets beterder en ook hij gaat lekker van de vakantie genieten. Liefs Angelique