Een weekje onthaasten

We waren op een boerderij in Swifterbant uitgenodigd, hier mochten wij een hele week verblijven. Dit doen mensen die jaren terug ook te maken hebben gehad met kanker. Deze mensen hebben twee huizen gebouwd aan een schuur vast en hier mag je dan geheel kosteloos gebruik van maken. Nou hoe super is dat. De kids konden lekker naar de paarden, kippen en schapen. Heerlijk een hele week onthaasten. Maar oh wat moeilijk, je hoeft helemaal even niets, terwijl wij uit een wereld komen van alleen maar moeten, moeten en nog eens moeten. En nu hoefden we helemaal niets, gelukkig hoefde Tessa ook niet naar het ziekenhuis en geen zware medicatie. Dus we hadden echt rust. Maar Tessa pakte het allemaal wel heel goed op, maar wat had Mark het moeilijk. Ook hij heeft het in zijn hoofd erg druk en zit overal heel erg vol van en dat was erg lastig voor hem. Hij was erg onrustig en kon eerst zijn draai niet helemaal vinden, maar gelukkig later in de week ging het wel goed met hem en kon hij genieten van zijn wel verdiende rust. We hebben dan de hele week ook alleen maar leuke dingen gedaan en alleen maar genoten. Gewoon genieten van het samen zijn en lekker naar de film geweest en naar een museum en om te vieren dat Mark zijn diploma heeft gehaald van type topia, zijn we heerlijk uit eten geweest.Ik moet wel eerlijk zeggen, hoe dichter wij bij huis kwamen hoe meer een benauwd gevoel ik kreeg, we gaan weer de realiteit in, een leven van moeten. Een leven van angst hoop en vrees, want natuurlijk is Tessa begonnen aan de onderhoudskuur, maar het is en blijft zwaar. Vanavond ook nog even met Tessa gepraat, of ze ook tegen de aankomende week aanziet, nou ja mama valt wel mee, maar eigenlijk wel tegen het weekend, nou meid dat snappen we. Hopelijk zijn wij deze week weer voldoende opgeladen om weer de eerste week in te kunnen gaan, een hele zware week.Maar goed gelukkig hebben we weer even kunnen voelen hoe het was om even gewoon met ons vieren te zijn en even leuke dingen te doen en hopelijk geeft dit ons weer energie voor heel veel weken. Maar ook wachten er thuis leuke dingen op ons, we kregen van Fleur en haar ouders heerlijke chocolade, zo maar omdat wij zo bijzonder zijn, wat een heerlijke thuiskomst en oh wat lief, dank je wel Paul, Ethel en Fleur. Deze week krijgt een ander lotgenootje van Tessa een beenmergtransplantatie, en wat hebben zij het zwaar, vanmiddag is de wand dicht gegaan, moet je bij jezelf nagaan, je bloedeigen kind mag je niet aanraken, hoe ziek of beroerd ze ook zijn. Wat vreselijk. Lieve Joey wij wensen jou heel veel succes en lieverd we weten dat je het kunt, zet hem op!! Ook dit zijn dingen die ons erg bezig houden, want ook dit kan ons overkomen en wat dan, dan ga je er ook voor, maar toch. Maar ook weten wij dat wij hier niet altijd bij stil moeten staan, maar mensen die je steeds beter hebt leren kennen en die het dan wel moeten, dan voel je met ze mee en dat is niet altijd heel makkelijk. Maar goed wij maken ons weer klaar voor een zware week. Hopelijk blijft Tessa die vreselijke pijn gespaard, maar dat is allemaal afwachten. Liefs Angelique