De laatste chemo!!!

Ja en dan is het zover, de laatste chemo! Maanden, weken, dagen keken we hier naar uit en dan is het zo ineens de laatste. Aan de ene kant een heerlijk gevoel, maar aan de andere kant vreselijk, want je bent zo bang. Bang dat het niet genoeg is geweest, bang omdat het misschien terug komt, gewoon bang. Vrijdag moet ze weer naar Groningen en dan krijgt ze een lumbaal- en beenmergpunctie. Dan krijgen we dinsdag de uitslag, we hebben dan een belafspraak staan tussen 12.00 uur en 16.00 uur kunnen we gebeld worden, wat een spanning!! Dit worden lastige en moeilijke dagen. Natuurlijk zijn we blij dat ze eindelijk klaar is, maar het ging de laatste weken voor ons doen redelijk en eigenlijk denk je dan, laten we nog maar even doorgaan, want we zijn zo bang dat als we stoppen, dat het weer terug komt. En eigenlijk waren twee weken de bloedwaarden keurig, maar nu heb je dat vertrouwen niet meer en eigenlijk wil je nu bloedprikken om te weten als het goed is, maar dat gaat natuurlijk niet en dat is ook goed, maar je bent bang, angstig en onzeker. We willen zo graag rust, we willen genieten en ook eindelijk eens gewoon leven, in plaats van altijd maar in het wereldje ziek zijn, maar uit de wereldje kunnen we niet zomaar stappen, want ook zal Tessa nog vaak naar het ziekenhuis moeten, voor de gewone controles, maar ook voor wat de chemo allemaal heeft aangetast, want dat is natuurlijk allemaal afwachten. Maar voor nu moeten we eerst deze week door zien te komen!! Kriebels in onze buik, van spanning, slecht slapen en alleen maar piekeren. Natuurlijk hebben we ook deze week geweldige dagen beleefd met Tessa, ze heeft op een geweldige manier afscheid kunnen nemen van school, van haar klas, wat heeft ze daar van genoten en wat was het fijn dat ze alles heeft mee kunnen doen, zo blij, zo gelukkig!! En wij natuurlijk helemaal. We zijn zo trots op onze kanjers, die het alle twee zo moeilijk hebben en dan toch alles maar gewoon doen, Mark gaat met vlag en wimpel over naar groep 8 en Tessa natuurlijk naar de RSG. Wat zijn wij trotse ouders van een stel knappe kinderen en nu gaan we heel hard duimen en hopen dat ook nu eindelijk voor Tessa rust in haar leventje komt en dat ze kan gaan genieten, dat ze kan gaan leven!! We houden jullie dinsdag op de hoogte en we hopen dat we goed nieuws kunnen vertellen, maar ergens in ons achterhoofd zit er een stemmetje, want helaas weten we ook dat het anders kan zijn, nu maar hopen dat dat stemmetje geen gelijk gaat krijgen!! Tot dinsdag!