Groningen

Dinsdag moesten we weer naar Groningen. We moesten wat later dan anders, omdat Tessa nog een speciaal infuus kreeg, omdat haar immuum systeem erg laag is. Eerst moest er aangeprikt worden en werd er meteen bloed uit de vap gehaald. Dit ging gelukkig erg goed, maar de waardes bleek later erg laag te zijn. Tessa kreeg wel de chemo die via het infuus liep, maar de chemo die ze iedere avond moet hebben en de mtx op de woensdag mocht ze niet hebben, want haar weerstand is te laag. Daarom moeten we dinsdag extra naar Zwolle om te kijken hoe nu de waardes zijn. Gelukkig ging het infuus voor het immuum systeem wel goed. Dat scheelt weer, want we weten dat deze ook reacties kan geven en dan blijft het toch weer spannend. Helaas voelt Tessa zich vanaf een dinsdag ook al niet lekker, ze is erg moe. Woensdag ochtend werd ze wakker en was ze erg misselijk en moest ze ook spugen, wel is ze daarna naar school geweest en dit ging gelukkig erg goed. Donderdag ochtend werd ze ook erg misselijk wakker, maar hoefde ze gelukkig niet te spugen, ook toen is ze naar school geweest en heeft ze gelukkig de paasbrunch me kunnen maken. De verdere dagen gaat het steeds minder met haar en weet ze eigenlijk niet goed waar ze moet blijven, dan gaat ze weer boven op bed liggen en dan weer beneden op de bank, maar niets is fijn, ook eet ze maar minimaal. Dat is zo zielig, ook heeft ze zo'n zin in de paasdagen, maar als het gaat zoals zij graag wil, ik betwijfel het, ze wil alles wel, maar na een paar minuten gaat het niet meer. Ook wij vernemen dat wij erg moe zijn, Freddie en ik zijn vorige week even twee nachten er tussen uit gegaan om even bij te tanken, dat was wel heel erg fijn, maar nu we weer thuis zijn voelen we alleen maar vermoeidheid. Er komt ons weinig uit onze handen. We moeten zoveel dingen regelen en zoveel doen, want voor ons gaat niets meer normaal, en natuurlijk doen we alles met liefde, maar het kost heel veel energie. En we zijn er nog lang niet, we zijn nog niet eens op de helft. Ook lezen wij van andere kindjes met kanker de bloggen en ook daar lezen wij de vermoeidheid van de gezinnen, om ons heen gaat het leven door, maar voor ons staat het stil, maar we moeten door. Ook vernemen we dat mensen die normaal om ons heen staan wegvallen, het duurt te lang, ja dat vinden wij ook, ook wij willen anders maar wij kunnen niet anders, we zullen hier doorheen moeten en helaas valt dat niet altijd mee!!!! Het is moeilijk, het zwaar en soms heel soms denk je waarom, maar ja dan zie je dat mooie koppie weer en dan denk je, JA DAARVOOR DOEN WIJ HET! Hiervoor gaan wij door het vuur en zullen wij alles wat in onze macht ligt doen voor haar, alles om het voor haar zo fijn en zo goed mogelijk te maken. Ook al vallen er mensen om ons heen weg, wij gaan het redden en wij doen het voor ons gezin om alles daar voor te doen, want ook voor Mark is het belangrijk!!! Maar ook willen wij de mensen bedanken, die wel alles met ons mee maken en die wel om ons heen staan. Deze mensen maken het voor ons dragelijk en daar putten wij iedere keer kracht uit, om weer door te gaan. Lieve mensen dank je wel!!! Wij wensen iedereen fijne paasdagen, liefs Angelique