Naar Groningen

Vandaag moesten we weer naar Groningen, maar ik zal jullie eerst weer even bijkletsen. Tessa heeft eindelijk weer even heerlijk kunnen genieten, gewoon kind zijn. Ze is bijna twee weken gewoon naar school geweest en alles mee kunnen doen. Wat heerlijk is dat, maar wat is het dan des te moeilijker om weer naar Groningen te moeten, zondag hebben we haar pillendoos weer klaargemaakt en daar stop je medicijnen in waarvan je weet dat ze weer ziek wordt en zich totaal niet lekker voelt. Wat wordt dat allemaal moeilijk zeg  en wat voel je  je dan als ouders machteloos. Het moet dat weten we allemaal dondersgoed, maar als je haar weer ziet opbloeien en dan weet je morgen is het weer anders. Ik had het er met Tessa over en vroeg aan haar zie jij ook weer op tegen deze week, Tessa zegt nee hoor mama, want dan komt mijn beste vriendin weer lekker veel en dat is ook erg gezellig. Wat een top meid is het dan ook he!! Vanmorgen ging ze dan ook weer gewoon vol goede moed naar Groningen en kijkt ze er naar uit dat ze daar lekkere snoepjes mag halen en een lekker broodje voor tussen de middag. Waar zij alleen al blij van wordt!! Gelukkig was Edith weer heel tevreden en hebben we weer fijn met haar kunnen praten, niet alleen over nu, maar ook over straks als het allemaal klaar is, want dan stopt de chemo wel, maar dan zijn we er nog lang niet. Maar nu was ze gelukkig wel tevreden, maar helaas waren wel de leuko's weer te hoog en dat betekende nu dat we toch de 6mp chemo weer moeten ophogen en helaas is het afwachten hoe ze daar weer op reageert en als het allemaal goed gaat starten we een donderdag daarmee. Vandaag is ze natuurlijk al gestart met de dexa en dat valt nu al niet mee, vanmiddag is ze nog vol goede moed naar school geweest, maar daarna was het klaar en met het eten wou ze nog maar een paar happen eten en meteen daarna werd ze erg misselijk en moest meteen overgeven. Bah wat doet het je pijn om elke keer zo je kind te zien lijden. Mama zegt ze ik heb zo'n vreselijke hoofdpijn ik wil graag naar bed, dus nu ligt zij alweer op bed en wij zitten nog lekker beneden en we weten dat dit voor haar het beste is, maar oh wat doet dat zeer!!! Dus verder is het deze week maar weer afwachten hoe het gaat!! Samen zullen we er maar weer het beste van maken en met de steun van de lieve mensen om ons heen en de lieve berichten gaat het hopelijk allemaal weer goed komen. We houden de moed erin en kunnen naar deze rotdagen zeggen nu nog maar vijf keer!! Liefs van ons allemaal.