Controle in Groningen

Dinsdag twee weken terug moesten wij weer naar Groningen. Gelukkig werd Tessa al snel aangeprikt en kon het infuus ook meteen aangesloten worden. Edith was tevreden over hoe het allemaal gaat. En wij natuurlijk ook. Wel zien we dat Tessa steeds moeier wordt. Maar goed vandaag moesten we ook weer aan de dexa beginnen. Gelukkig waren de bloedwaardes goed en mocht alles doorgaan. Dat betekend dat ze ook nog een vincristine chemo krijgt, dit is een spuitje chemo en je denkt echt wat doet die, maar als je dan ziet naar een paar dagen dat ze steeds stijver en moeilijker gaat lopen, weet je meteen weer wat deze aanricht. Tessa kreeg ook weer de immuumglobieen. Naarmate de dag verstreek zag je dat de dexa steeds meer in haar lijf kwam. Ook hadden we een nieuwe pijn protocol afgesproken, dus we gingen deze week wel spannend in, want als we iets niet willen is het dat Tessa pijn krijgt. Maar goed, een dinsdagavond was de dexa erg aanwezig en was Tessa dan ook erg onrustig en verdrietig. Ook is ze erg aanhankelijk, het liefst alleen maar met mama of papa willen zijn. Die nacht heeft Tessa nog wel in haar eigen bed geslapen, maar dat was geen succes, Tessa sliep niet, waardoor wij ook niet, nu hebben we maar afgesproken de week dat Tessa dexa heeft, slaapt ze lekker bij mama en Mark bij papa. Tenzij Freddie nachtdienst heeft, dan slapen ze alle twee bij mama. Dit geeft ons allemaal rust. Woensdag was Tessa erg moe en ook niet lekker, ze werd misselijk en moest regelmatig spugen, dit ging door tot en met vrijdag! Vrijdag had ze echt een vreselijke dag, erg misselijk, moe en veel spugen. Gelukkig had ze een zaterdag weer een redelijke dag, maar wel erg moe en zondag krabbelde ze weer iets op en maandag ook, maar een dinsdag was de pijp weer helemaal leeg. Maar een woensdag werd ze gelukkig weer goed wakker en had ze weer zin om naar school te gaan. Heerlijk en het leek erop dat deze dexa kuur is korter duurde, wel had ze een aantal echte rotdagen, maar gelukkig geen pijn en dat is al heel wat. Ook konden we het goed af met heel weinig tramadol, wel veel paracetamol, maar daar heeft ze minder last van dan de tramadol. Dus deze keer ging het eindelijk is een keer allemaal redelijk en hopelijk kan ze nu even een paar dagen lekker genieten van het gewone leven en niet altijd maar het leven van het ziek zijn. Liefs van ons allemaal en tot snel.