Even bijpraten

Nou dat is al weer een poosje geleden. Ik zal jullie weer even bijkletsen. We hadden natuurlijk afgelopen dinsdag vrij van Groningen. Heerlijk!! Even een weekje geen gereis, maar ik moet wel zeggen zo raak je wel uit je ritme en dat kunnen we voelen. We(Freddie en ik) zijn moe, erg moe. Niet gewoon, maar helemaal moe, lichamelijk en geestelijk, er is allemaal zoveel gebeurt en nog steeds, steeds maar weer incasseren en steeds maar weer klappen opvangen. Dit doet zo verschrikkelijk veel met je, dat als het even rondom Tessa rustig is, je heel erg moe bent, er komt ons erg weinig uit handen en het enigste wat we op dit moment willen is genieten en vooral van ons vieren samen. Gelukkig hebben we hier ook even de kans voor gehad, maar des te meer begin je te voelen wat je allemaal moest missen en wat als het niet goed gaat en wat... Er komen zoveel vragen in je op en je wilt eigenlijk zoveel dingen weten, maar eigenlijk ook niet, want je leeft per dag, en soms zelfs per uur. We weten ook dat de komende twee weken weer erg zwaar worden en hoe zal het nu gaan, zal ze weer zo misselijk worden en weer zo beroerd, of mag ze nu eindelijk eens keer positief alles beleven, maar ja dat moeten we maar weer afwachten. Nu even over Tessa, de afgelopen dagen gingen aardig, ze heeft tot en met woensdag zelfs goede dagen gehad, niet misselijk en niet zo heel erg moe, maar vanaf donderdag gaat het weer minder, ze wordt weer misselijk wakker en is weer moeier. Ook krijgt ze moeite met de ontlastig, dit komt doordat ze weinig beweegt en het eten wordt ook iedere keer iets minder. Morgen maar eens beginnen met de forlax, hier vraagt ze zelf om en dat zegt dan heel wat, want dit vind ze echt heel erg vies. Maar ja nu hebben we geen keus, we moeten! Maandag middag gaan we met Tessa naar Apeldoorn, daar gaan we kijken voor haar, voor een eigen rolstoel. Ook weer zo'n stap, iedereen zegt dat moet je doen, ja natuurlijk doen we dat ook met alle liefde voor haar, maar oh wat is dat moelijk, want je wilt helemaal geen rolstoel voor je eigen kind hebben, ze moet gewoon kunnen lopen en natuurlijk weten we dat dit tijdelijk is, maar toch. Gelukkig is Tessa altijd maar weer positief en waar wij zo tegen op zien, maakt zij weer een feestje van, wat een supermeid is het dan toch ook. Ook kunnen wij eindelijk zeggen dat het met Mark iets beter gaat, hij is er nog lang niet, maar er zit een steigende lijn in. Het slapen is nog steeds een heel groot drama, we hebben dan nu ook bij ons op de kamer een logeerbed neergezet, zodat hij daar 's nacht in kan gaan slapen, zodat wij ook nog een beetje kunnen slapen. Hij heeft zulke verschrikkelijke nachtmerries, dat is ook zo zielig om te zien, maar ja ook wij willen graag een beetje slapen, want we moeten er ook al iedere nacht uit voor Tessa en dat geeft allemaal niet, maar dat hou je gewoon niet vol. Dinsdag heeft Tessa een hele lange dag in Groningen en als ze een beetje pech heeft moet ze zelfs een nachtje blijven slapen. Maar dat is allemaal nog even afwachten. Een ding wat we wel kunnen zeggen is dat we vandaag een heerlijke dag hebben gehad, we zijn met ons vieren naar de voetbal geweest, wat ook al een lange tijd was geleden en vanavond hebben we heerlijk met pa en ma gegourmet, nou de kids hebben genoten en gelukkig Tessa ook, toen we bijna klaar waren was ze ook kapot en is ze lekker naar bed gegaan en hebben wij nog even verder getafeld. Maar ook Mark zei vanavond, mama het was een geweldige dag, nou jongen dat vonden wij ook!! Dit zijn nou de dingen waar wij van genieten, niet van luxe, maar ons gezin en de belangrijke mensen om ons heen!! Pa en ma erg bedankt voor de fijne dag!! Het was heerlijk. Veel liefs Angelique